Η πιο μακρά και λαμπρή περίοδος της ρωμαϊκής ιστορίας (30 π.Χ.-476 μ.Χ.). Για την προπαρασκευή της προηγήθηκαν δύο άλλες περίοδοι: 1) η περίοδος της μοναρχίας, που αρχίζει με τον ιδρυτή της Ρώμης Ρωμύλο (753 π.Χ.) και λήγει με τον Ταρκύνιο τον Υπερήφανο (509 π.Χ.) και 2) η περίοδος της ρωμαϊκής δημοκρατίας (509-30 π.Χ.). Η Ρ. Αυ. υποδιαιρείται σε δύο περιόδους: 1) στην καθαυτό Ρ. Αυ. (30 π.Χ.-395 μ.Χ.), που είναι και η μεγαλύτερη και λαμπρότερη, και 2) στη Δυτική Αυτοκρατορία (395-476 μ.Χ.).
ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (30 π.Χ.-395 μ.Χ.).
Μετά την αυτοκτονία του Αντώνιου και τον παραμερισμό του Λέπιδου, μονοκράτορας σ` ολόκληρο το ρωμαϊκό κόσμο έμεινε ο Οκταβιανός, που ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας και έτσι έγινε ιδρυτής της Ρ. Αυ. Ο Οκταβιανός (30 π.Χ.-14 μ.Χ.) επονομάστηκε Αύγουστος και Καίσαρας, ως θετός γιος του Ιούλιου Καίσαρα, που είχε δολοφονηθεί, και το όνομα αυτό το έφεραν οι ηγεμόνες της Ρώμης, γιατί οι περισσότεροι κατάγονταν από το δικό του αυτοκρατορικό οίκο. Στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Οκταβιανού γεννήθηκε στη Βηθλεέμ ο Ιησούς Χριστός (το 5508 από την κτίση του κόσμου). Ο Οκταβιανός κυβέρνησε με ήπιο τρόπο, νομοθέτησε καλούς νόμους, έγινε προστάτης των γραμμάτων και μεγάλωσε τα όρια της αυτοκρατορίας με νέες κατακτήσεις. Ολοκλήρωσε την υποταγή της Ισπανίας (19 π.Χ.) και ύστερα από μακροχρόνιους πολέμους υπέταξε την Πανονία, τη Μισία, τη Ρετία, τη Βινδελικία και το Νορικό. Έτσι το Ρωμαϊκό κράτος περιέλαβε στα όριά του όλες τις χώρες τις γύρω από τη Μεσόγειο. Μόνο η προσπάθεια του Οκταβιανού να κατακτήσει τη Γερμανία απέτυχε, γιατί ο στρατός του νικήθηκε από τον ηγεμόνα του γερμανικού φύλου των Χερούσκων Αρμίνιο (9 μ.Χ.).
Ο Οκταβιανός πέθανε το 14 π.Χ. και τον διαδέχτηκε ο θετός του γιος Τιβέριος. Ο Τιβέριος (14-37 μ.Χ.) υπήρξε δεσποτικός και σκληρός αυτοκράτορας. Στα χρόνια του σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός. Αυτόν διαδέχτηκε ο άσωτος, παρανοϊκός και έκφυλος Καλιγούλας (34-41 μ.Χ.), που ήταν όργανο ικανοποίησης των παθών των ακόλαστων συζύγων του Μεσαλίνας και Αγριππίνας. Στις ημέρες του κηρύχτηκαν ρωμαϊκές επαρχίες η Μαυριτανία, η Θράκη, η Ιουδαία και η Λυκία. Ωμός και σκληρός υπήρξε και ο διάδοχός του Κλαύδιος (41-54 μ.Χ.). Εκείνος όμως που αποκορύφωσε τις μεγαλομανείς παρεκτροπές των αυτοκρατόρων της Ιουλίας γενιάς ήταν ο Νέρωνας (54-68 μ.Χ.), ο οποίος σκότωσε τη μητέρα του, τη γυναίκα του, τον ετεροθαλή αδερφό του και το δάσκαλό του Σενέκα και πυρπόλησε τη Ρώμη (64 μ.Χ.) Τελικά τον εγκατέλειψαν όλοι και έβαλε κάποιον απελεύθερο να τον θανατώσει για να αποφύγει τα χειρότερα. (περισσότερα…)
ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ 